Görünmeyenler 4.Bölüm
Bugün taburcu olacağım,kadın doğum beni kontrol ettikten sonra gidebilirmişim... Hissettiğim tek duygu endişe ve korkuydu, sevinç; mutluluk benden çok uzaktaydı.Ahmet hala travmanın etkisinde olduğumu düşünüyor. ilk bebeğimiz için göstermiş olduğum tepkiden herkes bunu algıladı... Depresyona sokabilirmiş,kafa karışıklığı yaşatabilirmiş beyin sarsıntıları. Doktorlar sağ olsun işimi oldukça zorlaştırmıştı,kendimi ona inandırmam çok güç görünüyordu... Ben ne söylersem söyleyeyim onun muhakkak bir mantıklı açıklaması olacaktı. Bir zamanlar aynı durum benim için de geçerliydi. Ahmet odadaki eşyalarımızı toplarken onu seyrediyordum,çok sabırsız görünüyordu,aceleyle her şeyi toplayıp kadın doğum uzmanına gitmemiz için can atıyordu adeta. Onun bu haline bakınca içim acıyordu,birazdan kesin çocuk da sorun var diyeceklerdi, belki de gelişmemişti,acaba teknoloji ne kadar ilerledi karnımdaki eciş bücüş bir yaratıksa görünür müydü... Yine neler düşünüyorum böyle,içim yanıyor,kimseye kendi